![]()
Symbol
Dlaczego przekształcamy obiekty w symbole?
W przestrzeni symboli wiążemy te symbole bytami-relacjami, których nie widać w świecie rzeczywistym.
Symbol może występować w relacjach z innymi symbolami w postaci wielu egzemplarzy tego samego symbolu i wielu relacji.
Przestrzeń złożona z symboli tworzy bazę wiedzy, a mowa jest interpretacją zapisu tej bazy wiedzy. Baza wiedzy nie może więc składać się z dowolnego ciągu symboli.
W przestrzeni symboli mogą panować stosunki zawierania się i zależności.
Istnieje powiązanie rzeczywistości z symbolami. Środkiem na powiązanie jest interfejs. Interfejs nie jest jednak bezpośrednim powiązaniem rzeczywistości z symbolem, lecz śladu pamięciowego z symbolem.
Symbole można zanurzać w abstrakcyjnych światach, będących myślowymi tworami pozbawionymi prawdziwości materialnej.
Usuwając symbole z tworów myślowych, otrzymujemy uniwersalny szkielet wiedzy ludzkiej, który może być uzupełniony innymi symbolami, tworząc hipotetyczną jakość, wymagającą jedynie konfrontacji z rzeczywistością i dostosowania.
Przy zetknięciu się z całkowicie nowym obiektem bądź zjawiskiem, następuje próba zapamiętania go w bazie wiedzy wraz z nadaniem odpowiedniej nazwy, czyli zostaje przydzielony symbol. Później następnie mineralizacja wiedzy o tym obiekcie lub zjawisku.
Relacja
![]()
W świecie symboliki zamiast funkcji stosowane są relacje.
Charakterystyczną cechą relacji jest to, że mogą być one, jak funkcje, niezmiennikami w przekształceniach.
Relacja jest szczególnym typem symbolu, który reprezentuje przestrzeń informacyjną między obiektami. Symbole reprezentujące obiekty rzeczywistości są zagnieżdżone w tym, co w reprezentacji symbolicznej nosi nazwę relacji.
Dana relacja w drodze konkretyzacji może zmienić się na symbole obiektów i inne relacje.
Relacje nie są zauważane w świecie rzeczywistym, lecz występuje w świecie zbudowanym z symboli. To jest bardzo wielka zaleta symboliki.
![]()
Wyobraźmy sobie w świecie rzeczywistym dwa obiekty. W przestrzeni symbolicznej są one równoważne symbolom, które można powiązać szeregiem różnych relacji, których nie widać w świecie rzeczywistym.
To tworzy przestrzeń informacyjną związaną z tymi obiektami, która może być określona tylko w świecie symboli.
Sieć symboliczna bardzo dobrze nadaje się do modelowania przestrzeni umysłowej człowieka. Przestrzeń tą tworzą symbole zanurzone w tworach myślowych (relacjach) pozbawionych prawdziwości materialnej.
Jeżeli usuniemy z tej przestrzeni symbole będące relacjami otrzymujemy zmapowaną rzeczywistość w postaci hierarchicznej struktury symboli. Natomiast jeżeli usuniemy symbole przedstawiające obiekty otrzymujemy uniwersalny szkielet wiedzy ludzkiej, który może być uzupełniony innymi obiektami, tworząc hipotetyczną jakość, wymagającą konfrontacji z rzeczywistością i dostosowania.
Abstrahowanie
Najważniejszą operacją procesora symbolicznego jest abstrahowanie. Zdolność ta całkowicie odróżnia przetwarzanie symboliczne od przetwarzania cyfrowego. Procesory cyfrowe nie posiadają na liście rozkazów procesora takiej możliwości.
Abstrahowanie polega na wyróżnieniu jednej cechy rzeczy z pominięciem innych cech.
Dzięki abstrahowaniu może przetwarzać wiedzę oraz łączyć wiedzę już nabytą z nowymi danymi. Abstrahowanie daje w wyniku produkty, które można poddać kolejnej operacji procesora symbolicznego - uogólnieniu.
Dzięki abstrahowaniu i uogólnianiu można przetwarzać bazę wiedzy uzyskując nową jakość wiedzy. Można też łączyć niezależne z początku porcje danych ze składnikami bazy wiedzy.
Dwa niezależne elementy po dokonaniu abstrahowania na każdym z nich (wyróżnianiu i pomijaniu składników) zostają dzięki późniejszemu uogólnieniu połączone w jeden ogół. Prowadzi to do hierarchicznej struktury bazy wiedzy.
Tworzenie przestrzeni symbolicznej
Tworzenie symbolów pierwotnych (definiowanie symbolów pierwotnych). Składa się z określenia:
- nazwy symbolu
- znaku symbolu
- wiązania symbolu z obiektem świata rzeczywistego przy pomocy interfejsu (nadawanie cech).Tworzenie symboli pochodnych (definiowanie symboli pochodnych inaczej wtórnych). Składa się z określenia:
- nazwy symbolu
- znaku symbolu
- wiązania symbolu z innymi symbolamiTworzenie symboli-uogólnień poprzez działanie operacji abstrahowania. W przypadku
- symboli pierwotnych dotyczy abstrahowania cech
- symboli wtórnych dotyczy abstrahowania definicji symbolu
- uogólnień dotyczy abstrahowania struktury uogólnieniaUszczegółowienie symboli
- pierwotnych poprzez rozwój cech
- wtórnych poprzez rozwój definicji symbolu
- uogólnień poprzez rozwój struktury uogólnieniaAbstrahowanie to wyodrębnianie pewnych cech obiektów lub pewnych elementów składowych definicji symbolów wtórnych z pomijaniem pozostałych cech lub elementów. Łącząc te wyabstrahowane cechy wspólne lub elementy wspólne uzyskujemy uogólnienie.
Uogólnienie jest metodą budowy hierarchicznej przestrzeni symbolicznej. Rozpatrujemy tu dwa przypadki uogólniania.
- poprzez uszczegóławianie znanych już ogółów - symboliczne mapowanie bytów (uczenie się)
- poprzez tworzenie nie znanych ogółów z produktów abstrahowania (odkrywanie nieznanych prawd)
![]()
Właściwości symbolu
- W symbolu występują dwa istotne elementy: sam znak i przedmiot odniesienia.
- Znak symbolizujący powinien być z założenia prostszy niż przedmiot symbolizowany, gdyż używa się go właśnie zamiast tego przedmiotu.
- Im znak jest prostszy i uboższy, tym bardziej nadaje się do symbolizowania pojęć i wyrażeń złożonych oraz abstrakcyjnych.
- Postać samego symbolu ma mniejsze znaczenie.
- Symbole są sposobem na utrzymanie w umyśle informacji.
- Myślimy symbolami.
- Dany symbol nie może funkcjonować samodzielnie w oderwaniu od innych symboli lub desygnatów.
- Zmieniając symbol, zmieniamy również podmiot, którego ten symbol dotyczy.
- Symbole są o czymś.
- W symbolice nie jest ważne, za pomocą czego symbolizujemy lecz to, co symbolizujemy.
- Każdy symbol wymaga właściwej sobie interpretacji.
- Wszystko co istnieje w świecie empirycznym, może stać się symbolem, jeśli przez jakiś podmiot zostanie uznane za reprezentacje jakiejś innej rzeczywistości.
- Symbol nie istnieje dla siebie, lecz wskazuje na coś poza siebie.
- Symbol reprezentuje coś innego niż swoją fizykalną formę.
- Istnieją symbole, których znaczenia nadają im inne symbole.
- Desygnatem symbolu może być inny symbol lub zestaw innych symboli.
- Trudne pojęcia i skomplikowane wydarzenia można w prosty i adekwatny sposób wyrazić za pomocą symboli.
- Znaczenie symbolu zależy od kontekstu innych symboli.
- Symbol funkcjonuje tylko i wyłącznie w relacji z innymi symbolami i to inne symbole nadają mu sens
- Symbole są o czymś, bo istnieje izomorfizm (przeniesienie) relacji obiektów rzeczywistych i umysłowych.
Przetwarzanie symboli
- Symbole podlegają manipulacjom przy pomocy reguł.
- Operacje myślowe opierają się na przetwarzaniu symboli.
- Symbole umożliwiają działanie na odpowiednikach obiektów w innym wymiarze.
- Transformacje symboli są złożeniem kombinacji różnych reguł.
- Istnieją reguły rozpoznawania i łączenia symboli.
- Fizyczna realizacja symboli jest sprawą drugorzędną, ważne są relacje i przetwarzanie informacji.
- Transformacje symboli da się rozłożyć na reguły najprostsze.
- Złożone reguły działania na symbolach, powstają z reguł elementarnych.
- Reguły określają znaczenie symboli przez wzajemne relacje.
- Łańcuchy symboli są odpowiednikiem myśli.
Właściwości interfejsów
- Interfejsy umożliwiają wzajemne powiązanie symboli z ich odpowiednikami (desygnatami, obiektami).
- Interfejs jest urządzeniem pozwalającym na komunikację między dwoma innymi urządzeniami, których bezpośrednio nie da się ze sobą połączyć.
- Interfejs to klasa, która zawiera metody, ale ich wywołanie jest zlecane zawsze gdzieś indziej.
Waldemar Wietrzykowski
Computational Neuroscience
Digital Intelligence Laboratory
email:![]()
Zobacz też
- Baza wiedzy dla techniki kosmicznej
- Wprowadzenie do opisu języka SymP
- Czy komputer potrafi myśleć?
- Myślące maszyny
- Kręgi Vesyper™
- "Biologiczna Sieć Pakietowa"™
- Telepatia
- Publications / Download
Linki