|
|
Siedziba Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej
|
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r. zawiera szereg zapisów chroniących osoby przed mobbingiem. Między
innymi są tam: prawo do nienaruszalnej godności, równego traktowania, równości
wobec prawa, ochrony prawnej czci i dobrego imienia, zakaz poniżającego
traktowania, czyli to wszystko, z czym mamy do czynienia w czasie mobbingu.
Dokładny zapis w Konstytucji jest następujący: niezbywalna godność człowieka
stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona
nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz
publicznych (Art.30). Wolność człowieka podlega ochronie prawnej (Art. 31
pkt 1). Każdy jest obowiązany szanować wolność i prawa innych. Nikogo
nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje (Art. 31
pkt 2). Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego
traktowania przez władze publiczne (Art. 32 pkt 1). Nikt nie może być
poddany okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu
(Art.40). Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy
bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i
niezawisły sąd (Art. 45 pkt 1). Każdy ma prawo do ochrony prawnej życia
prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim
życiu osobistym (Art. 47). Każda ze stron ma prawo do zaskarżania orzeczeń
i decyzji wydanych w pierwszej instancji (Art.78).
Jednakże Konstytucja nie zawiera recepty na mobbing, ani metod jego
rozpoznawania. Przedstawia jedynie ogólne prawa, których respektowanie nie
dopuszcza do zjawiska mobbingu. Głównie chodzi tu o prawo do nienaruszonej
godności, zakaz poniżającego i nierównego traktowania, nie zmuszania do
czynienia tego, czego prawo nie nakazuje, decydowania o swoim życiu
osobistym.
Jeżeli wszyscy trzymalibyśmy się tych praw, zjawiska mobbingu by nie było.
Jeżeli mobbing już wystąpił to mamy konstytucyjne prawa: ochrony prawnej
wolności i dobrego imienia, ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego,
czci i dobrego imienia, sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez
nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny i bezstronny i
niezawisły sąd, prawo do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w
pierwszej instancji. Są to prawa ogólne.
Waldemar Wietrzykowski
|