Wrocław, dnia 31.05.2011 r.

Sygn. akt I C 59/11, I ACz. 776/11

od postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu I Wydział Cywilny z dnia 23 maja 2011 roku (sygn. akt I ACz 776/11) doręczonego w dniu 31 maja 2011 r. 

Zaskarżam postanowienie Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu I Wydział Cywilny z dnia 23 maja 2011 roku (sygn. akt I ACz 776/11) i wnoszę o:

• uwzględnienie wniosku powoda o całkowite zwolnienie go od kosztów sądowych poprzez rozpatrzenie oświadczenia majątkowego złożonego na stosownym formularzu.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w sposób nieuzasadniony zarzucił powodowi, jakoby odrzucenie jego wniosku o zwolnienie go od kosztów sądowych nastąpiło bez naruszenia art. 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności i innych praw wspólnotowych. 

Powód uważa, że w sposób bezspor ny nastąpiło naruszenie prawa wspólnotowego, ponieważ jeszcze przed rozpoczęciem rozprawy sądowej niejawnie rozpatrzono sprawę powoda (bez jego uczestnictwa na rozprawie sądowej) w oparciu o krajowy art. 109 ust 2 o kosztach sądowych. Naruszony został tu art. 9 Konwencji o jawności postępowania sądowego. Po drugie zostało powodowi odebrane zagwarantowane prawo do procesu sądowego poprzez wprowadzenie dyskryminacji ze względu na zdolność do uniesienia kosztów sądowych (złamanie art.14 Konwencji). Aby powód mógł przystąpić do jawnego postępowania sądowego wezwano wcześniej powoda do uiszczenia wpisu w kwocie 45.000 zł nie bacząc, że nie jest on w stanie takich kosztów unieść, a oświadczenia majątkowego powoda nawet nie wzięto pod uwagę, blokując tym samym skutecznie dostęp powoda do jawnego procesu sądowego. Nie wzięto też pod uwagę faktu, że przepisy prawa krajowego sprzeczne z prawem wspólnotowym nie mają tu zastosowania. W konsekwencji uniemożliwiono powodowi skuteczne rozpatrzenie jego sprawy w sądzie krajowym (złamanie art. 13 Konwencji). 

Warto zauważyć, że Sąd Apelacyjny nie rozważył w całości zażalenia powoda, albowiem w swoim uzasadnieniu wspomniał, iż powód żali się jedynie na naruszenie art. 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, nie wspominając, że skarga dotyczy także art. 6 i 14 Konwencji. 

Wskazać należy, że stanowisko sądu krajowego nie ujmujące w swoim postępowaniu uregulowania wspólnotowego jest zarazem przyzwoleniem na to, aby powód skierował skargę do stosownych instytucji europejskich i tam szukał pomocy, której nie może znaleźć w sądzie krajowym pomimo postępowania powoda zgodnego z obowiązującym prawem wspólnotowym. Jednakże, aby uniknąć tego wnoszę ponownie o uwzględnienie wniosku powoda o całkowite zwolnienie powoda od kosztów sądowych poprzez rozpatrzenie oświadczenia majątkowego złożonego na stosownym formularzu.

W poważaniem

mgr inż. Waldemar Wietrzykowski