Rekonstrukcja Niemiec w latach 1930 - 1942 (Der Wiederaufbau Deutschlands in den Jahren 1930 - 1942)

Na podstawie: von R.A. Thiele "JRO-Taschenatlas. Das kleine Nachschlagewerk in der Tasche" München, JRO-Verlag, 1942.

Okładka

Mały kieszonkowy atlas z wieloma ważnymi mapami, tabelami i faktami edytowany przez R. A. Thiele

Przedstawia okres rekonstrukcji Niemiec przeprowadzonej przez Adolfa Hiltera, kiedy to po traktacie wersalskim (28 czerwca 1919) Niemcy utraciły Alzację i Lotaryngię, na 15 lat Zagłębie Saary, Wielkopolskę, Pomorze Gdańskie (miasta Gdańsk i Kłajpeda zostały wolnymi miastami), wszystkie dotychczasowego kolonie, a także została pozbawiona armii, floty i lotnictwa, zniesiono powszechny obowiązek służby wojskowej, jak również Nadrenia została strefą zdemilitaryzowaną i okupowaną przez 15 lat. Na straży tak utworzonego porządku stała Liga Narodów.

Rekonstrukcja Niemiec

Odbudowa gospodarki oraz spadek bezrobocia w Niemczech

Rekonstrukcja ta, przedstawiona w "JRO-Taschenatlas", polegała najpierw na przejęciu w dniu 30 stycznia 1993 roku kierownictwa Rzeszy, a w dniu 1 lutego 1933 wezwał rząd, aby przeprowadził pierwszy plan czteroletniej odbudowy i walki z bezrobociem w wyniku realizacji którego nastąpił spadek bezrobocia od 6 047 289 w roku 1993 do 2 267 600 w roku 1934, a następnie w roku 1939 do 94 000 bezrobotnych. Następnie przeprowadzona została rekonstrukcja sił zbrojnych i uznanie traktatu wersalskiego jako niezgodnego z honorem narodu niemieckiego, gdyż przez traktat ten Niemcy utracili 70 000 kilometrów kwadratowych ziemi, a z nią 6,4 milionów mieszkańców, niemieckie kolonie, armię, flotę i samoloty.

Rekonstrukcja sił zbrojnych Niemiec i przywrócenie niemieckiej tożsamości

-- ciąg dalszy --

W dniu 14 października 1933 roku Niemcy wycofały się z Ligi Narodów stojącej do tej pory na straży ustaleń traktatu wersalskiego. W dniu 1 marca 1935 roku Niemcy odzyskali Zagłębie Saary, a w dniu 14 marca 1935 utworzono niemiecką Luftwaffe. W dniu 16 marca 1935 roku Niemcy przywrócili pobór do wojska, a 21 maja 1935 uchwalono nową ustawę obrony niemieckiej na mocy której Adolf Hitler został Naczelnym Dowódcą Sił Zbrojnych Niemiec. W dniu 15 września 1935 roku utworzono flagę narodową Niemiec z Swastyką, a w dniu 7 listopada 1935 roku pierwszy raz zawieszono flagę wojenną Niemiec. W dniu 7 marca 1936 roku odbudowano niemiecką suwerenność wojskową, czego skutkiem było zajęcie zdemilitaryzowanej (na mocy traktatu wersalskiego) strefy Nadrenii. W dniu 28 maja 1938 roku została wzmocniona armia niemiecka i lotnictwo.

W wyniku odzyskania suwerenności wojskowej przez Niemcy i odbudowy armii, floty i lotnictwa w dniach 1-10 października 1938 roku wojska niemieckie zajęły Sudety, 16 marca 1939 roku przejęły Czechy i Morawy oraz odzyskały miasto Kłajpedę.

Czyszczenie niemieckich granic wschodnich

Kampania w Polsce

Wiosną 1939 roku Niemcy postanowiły rozwiązać niemieckie granice wschodnie i złożyły stronie polskiej warunki tej regulacji, w wyniku której Rzesza Niemiecka ma odzyskać wolne miasto Gdańsk oraz otrzymać takie same prawa do linii kolejowych, jakie ma Polska, na które to regulacje polska nie wyraziła zgody.

W dniu 1 września 1939 roku niemieckie lotnictwo Luftwaffe przekroczyło polską przestrzeń. W dniu 6 września 1939 roku Niemcy zajęli Lublin i Kraków, polski rząd ucieka. W dniu 8 września 1939 roku oddziały niemieckie dotarły do Warszawy. Linia odwrotu wojsk polskich zostały odcięte, wojsko polskie zostało okrążone na zachód od Radomia. Łódź została zajęta. W dniu 12 września zajęto Poznań, Gniezno i Toruń. W dniu 13 września 1939 roku został osiągnięty Lwów, a polskie wojsko na południe od Radomia zostało zniszczone. W dniu 14 września 1939 roku Gdynia znalazła się z rękach niemieckich a w dniu 18 września 1939 roku została zakończona bitwa pod Kutnem i Bzurą.

W dniu 17 września operacje woskowe zostały zasadniczo zakończone i w dniu 22 września 1939 roku została ustalona niemiecko-sowiecka linia demarkacyjna. W dniu 27 września 1939 roku Warszawa skapitulowała, wojna się zakończyła.

Skutkiem kampanii wrześniowej Polska jako niezależne państwo europejskie została wyeliminowana, a niesprawiedliwość odczuwana przez Niemcy przez traktat wersalski została naprawiona. Gdańsk, Poznań, Prusy Zachodnie, Dolny i Górny Śląsk wróciły do Rzeszy Niemieckiej. Pozostała część Polski wynikająca z umowy niemiecko-sowieckiej została podzielona między Rzeszą Niemiecką, a Rosją Sowiecką według obszaru zainteresowania.

Tymczasem w dniu 3 września 1939 Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom. Przy czym nie chodziło o przywrócenie Polski czy Czechosłowacji lub zniszczenie hitleryzmu czy zwrot kolonii, ale Anglia obawiała się odradzającej się Rzeszy Niemieckiej będącej przykładem wśród ludów kolonialnych przeciwko ich wyzyskiwaczy oraz o konkurencyjność na rynkach światowych.

Rzesza Niemiecka

-- ciąg dalszy --

Rzesza Niemiecka była państwem narodowosocjalistycznym założonym i zarządzanym przez Wodza i Kanclerz Rzeszy Adolfa Hitlera, który był również naczelnym dowódcą sił zbrojnych (Wehrmacht).

Rzesza Niemiecka istniała już od 1871 jako państwo federalne. Jej powierzchnia wynosiła 541 000 km kwadratowych z populacją 41 milionów ludzi. Kiedy w 1918 roku stała się republiką, ze względu na dyktat wersalski Rzesza straciła 70 580 km kwadratowych i około 6,5 miliona ludzi. Jednocześnie utraciła część kolonii, których powierzchnia była 6 razy większa od Rzeszy (2 593 000 km kwadratowych). Odbudowa Rzeszy rozpoczęło się od dnia 30 stycznia 1993 roku w wyniku rewolucji narodowosocjalistycznej przeprowadzonej przez Adolfa Hitrera.

W roku 1930 Niemiecka Rzesza miała powierzchnię 468 620 kilometrów kwadratowych z populacją 68 milionów ludzi (według spisu z 1939 roku). Tak więc średnia ilość ludzi na kilometr kwadratowy wynosiła 146 mieszkańców i była bardzo duża.

Niemieckie miasta powyżej 100 000 ludności

Od czasu przejęcia władzy przez Adolfa Hitlera do Rzeszy Niemieckiej zostało włączone: Zagłębie Saary (marzec 1935), "Ostmark" - terytorium Austrii (marzec 1938), Sudety (październik 1938), protektorat Czech i Moraw - Praga, Brno, Morawy-Ostrava i Pilzno (marzec 1939), miasto Kłajpeda (marzec 1939), miasto Gdańsk (wrzesień 1939), terytoria wschodnie (październik 1939), "Eupen", "Malmedy" i "Moresnet" (maj 1940). Po rozszerzeniu obszaru Rzeszy na rok 1942 obejmowała ona obszar 729 672 km, gdzie zamieszkiwało 97 410 765 (97 mln) mieszkańców. Poza Rzeszą Niemiecką jest Generalne Gubernatorstwo (część okupowanego wojskowo przez Niemcy terytorium II Rzeczypospolitej, która nie została wcielona bezpośrednio do Rzeszy, na którym realizowano wyniszczającą wojenną politykę niemiecką w Europie wschodniej), które obejmuje 93 871 kilometrów kwadratowych i 12 107 000 mieszkańców. Poza tym, pod bezpośrednią administracją niemiecką były Luksemburg (2 586 km2 i 301 000 mieszkańców), Alzacja (8294 km2 i 1 219 381 mieszkańców), Lotaryngia ( 6 228 km2 i 696 246 mieszkańców).

W Rzeszy Niemieckiej było 67 dużych miast w tym 13 miast powyżej pół miliona mieszkańców , jak: Berlin, Wiedeń, Hamburg, Praga, Monachium, Kolonia, Lipsk, Essen, Drezno, Wrocław, Frankfurt qs, Düsseldorf, Dortmund. Od 17 maja 1939 roku awansowały do rangi wielkich miast takie miasta jak: Freiburg i. B., Potsdam, Bonn, Dessau, Rostock, Wilhelmshaven, a od 1 listopada 1939 roku Wesermünde.

Do niemieckich miast powyżej 100 000 mieszkańców należały: Aächen, Augsburg, Berlin, Beuthen (Bytom), Bielefeld, Bochum, Bonn, Braunschweig (Brunszwik), Bremen, Breslau (Wrocław), Brünn (Brno), Chemnitz, Danzig (Gdańsk), Darmstadt, Dessau, Dortmund, Dresden (Drezno), Düsseldorf, Duisburg, Erfurt, Essen, Frankfurt a. M, Freiburg i. B., Gelsenkirchen, Gleiwitz (Gliwice), Graz, Hagen, Halle a. S., Hamburg, Hannover, Hindenburg O.S., Karlsruhe, Kassel, Kiel (Kilonia), Köln (Kolonia), Königsberg (Królewiec) (Pr.), Krefeld-Uerdingen, Leipzig (Lipsk), Linz, Ludwigshaten a. Rh., Lübeck (Lubeka), Magdeburg, Mainz (Moguncja), Mannhelm, Mülheim a.d. Ruhr., München, München-Gladbach, Münster i.W., Nürnberg (Norymberga), Oberhausen, Pilsen (Pilzno), Plauen, Potsdam (Poczdam), Prag (Praga), Remscheid, Rostock (Roztok), Saarbrücken, Solingen, Stettin (Szczecin), Stuttgart (Sztutgart), Wesermünde, Wien (Wiedeń), Wiesbaden, Wilhelmshaven, Würzburg, Wuppertal.

Po włączeniu do rzeczy niemieckiej kolejnych terytoriów wykaz powyższych miast został rozszerzony o: Litzmannstadt (Łódź), Posen (Poznań), Kattowitz (Katowice), Königshütte (Chorzów), Bromberg (Bydgoszcz), Gotenhafen (Gdynia).

Niemieckie miasta od 20 000 do 100 000 ludności

-- ciąg dalszy -- główne niemieckie strumienie i rzeki oraz główne niermieckie wyspy

Wykaz miast niemieckich liczących od 20 000 do 100 000 mieszkańców według ostatniego spisu powszechnego z 17 maja 1939 roku był następujący: Ahlen, Allenstein, Altenburg, Amberg, Ansbach, Apolda, Arnstadt i. Th., Asch, Aschaffenburg, Aschersleben, Aue, Aussing, Baden-Baden, Baden b. Wien, Bamberg, Bautsen, Bayreuth, Berg. Gladbach, Bernburg, Bitterfeld, Badenbach, Bocholt, Bottrop, Brandenburg /Havel, Brieg, Brüx, Bunzlau, Burg b. Magdeburg, Castrop-Rauxel, Celle, Coburg, Cottbus, Crimmitschau, Cuxhaven, Datteln, Delmenhorst, Detmold, Dinslaken, Döbeln, Düren, Eberswalde, Eger, Eilenburg, Eisenach, Eisleben, Elbing, Elmshorn, Em,den, Erlangen, Eschweiler, Eßlingen a. N., Falkensee b. B.,Flensburg, Forst (Laus.), Frankenthal, Frankfurt/O., Freiberg/Sa. Freital/Sa., Friedrichshafen, Fürstenwalde/Spree, Fürth, Fulda, Gablonz a.d., Gera, Gevelsberg, Gießen, Gladbeck, Glatz, Glauchau, Glogau, Godesberg, Görlitz, Göppingen, Göttingen (Getynga), Goslar, Gotha, Graudenz, Greifswald, Greiz, Grünberg/Schles,, Guben, Güstrow, Gütersloh, Gumbinnen, Gummersbach, Halberstadt, Hameln, Hamm/ Westf., Hanau, Heidenheim, Heidelberg, Heilbronn, Herford, Herne, Herten, Hilden, Hildesheim, Hirschberg/Schl., Hof, Homberg/ Ndrh., Homburg, Idar-Oberstein, Ingolstadt, Innsbruck, Insterburg, Iserlohn, Itzehoe, Jägerndorf, Jena, Kaiserslautern, Kalisch (Kalisz), Karlsbad, Kempten, Klagenfurt, Kleve, Koblenz, Köslin (Koszalin), Kolberg (Kołobrzeg), Komotau, Konstanz, Krems a. d. Donau, Kreuznach, Küstrin, Landau/ Pfalz, Landsberg/Watthe, Landshut, Leverkusen, Leslau, Lippstadt, Liegnitz (Legnica), Lörrach, Luckenwalde, Ludwigsburg, Lüdenscheid, Lüneburg, Lünen, Marburg a.d. Lahn, Marienburg Westpr, Marienwerder, Marl, Meerane, Meiningen, Mei ßen, Memel (Kłajpeda), Merseburg, Minden, Moers, Mühlhausen Th., Naumburg a.d.S., Neisse (Nysa), Neubrandenburg, Neumünster, Neunkirchen, Neuruppin, Neustadt a.d.W., Neustrelitz, Neuß, Neuwied, Nordhausen, Nordhorn, Iffenbach/M., Offenburg, Oldenburg I.O., Oppeln (Opole), Oranienburg, Paderborn.

Do Niemiec należały też następujące wyspy: Rügen (Rugia), Usedom (Uznam), Wollin (Wolin), Fehmarn, Poel, Ummanz, Hiddensee, Gristow, Sylt, Föhr, Nordstrand, Borkum, Norderney, Amrum, Langeoog, Julst.

Waldemar Wietrzykowski

Mapa Rzeszy Niemieckiej

Mapa Rzeszy Niemieckiej w Europie